νούλα

η (Μ νούλα)

μηδέν, μηδενικό («νούλα η νούλα τά 'φαγε ούλα» — λέγεται για κακόπιστους και ιδιοτελείς λογαριασμούς, παροιμ.)

νεοελλ.

1. (για πρόσ.) ανάξιος, τιποτένιος («μπορεί ως επιστήμονας να είναι σπουδαίος, αλλά ως άνθρωπος είναι μία νούλα»)

2. χαμένος κόπος, αποτυχία

3. (στο σκάκι) ισοπαλία, πατ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. nulla «μηδέν, τίποτε» < λατ. nullus «κανένας»].